به گزارش پایگاه اطلاع رسانی منطقه ویژه پارس ،صنعت نفت با در اختیار داشتن بخش بزرگی از جزایر کشور، مناطق بکری از سواحل کشور را اداره میکند. جزایری مانند سیری، لاوان، خارگ که بخش اعظم آن ها در اختیار صنعت نفت است، چشماندازهای بکری را دربردارند. سواحل مرجانی و ماسهای، پوششهای گیاهی و جانوری بکر و سازههای تاریخی که به جای مانده از زندگی بومیان سالهای دور در این جزایر است، همه فرصتهای بسیاری را برای جذب گردشگر در این مناطق فراهم میآورد.
البته مقاصد بالقوه گردشگری تنها به این جزایر محدود نمیشود؛ سواحل دریای خزر، دشتهای بکر خوزستان و سواحل منطقه بوشهر، کنگان و عسلویه همه جاذبههای گردشگری فراوانی را در خود جای دادهاند.
در اواخر سال گذشته وزارت نفت با موافقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از آغاز طرح تورهای گردشگری برای نخستین بار در کشور خبر داد. این وزارتخانه که در سالهای گذشته ایجاد موزههای صنعت نفت را در سراسر کشور آغاز کرده بود، تاسیس این موزهها را زمینه و بستر برگزاری تورهای گردشگری صنعتی میداند.
عسلویه چراغ را روشن میکند
منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس به عنوان پایتخت انرژی کشور همواره مورد توجه قشرهای مختلفی از مردم بوده و علاقهمندان بسیاری را برای بازدید به سمت خود جلب کرده است. این منطقه به دلیل همراهی جاذبههای طبیعی بکر مانند منطقه حفاظت شده و سواحل نایبند، جاذبههای تاریخی مانند شهر تاریخی سیراف و همچنین ذخایر گازی و تاسیسات عظیم صنعتی ظرفیت بالایی برای جذب گردشگر دارد. منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس در گذشته فقط از لحاظ جنبههای اقتصادی آن مورد توجه قرار گرفته بود و تلاش عمومی برای گسترش تاسیسات نفت و گاز و جذب سرمایههای لازم برای این امر بوده است. در این میان مساله گردشگری صنعتی که از ظرفیتهای این منطقه محسوب میشود، مورد غفلت قرار گرفته بود.
گردشگری صنعتی شاخه مهمی از گردشگری است که به بازدید مردم از سایتهای صنعتی گفته میشود و علاوه بر اینکه تجربه گردشگری را در ابعاد مختلف آن به بازدیدکنندگان ارائه میدهد، در اشتغال زایی، درآمدزایی، حفظ فرهنگ بومی منطقه، اعتلای سطح آگاهی جامعه و... سهیم است. این نوع گردشگری، فعالیتهای فراغتی انسان را بیشتر در محیط صنعتی امکانپذیر میکند و مبتنی بر مسافرتهای هدفمند، توام با آموزش، مطالعه و بازدید از جاذبههای صنعتی و بهرهگیری از پدیدههای متنوع آن است. برنامهریزی جهت گردشگری صنعتی؛ چه در زمان بهرهبرداری از منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس به منظور توسعه پایدار و چه در زمانی که ذخایر نفت و گاز آن به پایان میرسد و حجم عظیمی از جمعیت و تاسیسات شکل گرفته حول محور فعالیتهای مبتنی بر انرژی بر جای میماند، بسیار حائز اهمیت است. باید به این نکته توجه داشت که توجه به گردشگری صنعتی در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، ضمن ایجاد مزایایی که گفته شد، نقش تعیینکنندهای در توسعه پایدار منطقه دارد و همچنین میتواند سبب آشنایی افراد با ظرفیتهای سرمایهگذاری شود.
در این میان سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس که راهبری این منطقه را در اختیار دارد، به عنوان سازمان ارشد منطقه، پیشرو در توسعه گردشگری صنعتی عمل کرده است. مهدی یوسفی، مدیرعامل این سازمان در گفتوگو با خبرنگار NIOC با تاکید بر ظرفیتهای بالای جذب گردشگر در این منطقه، گفت: «ساحلی بودن شهرستان عسلویه و دسترسی مناسب آن به سه استان هرمزگان، بوشهر و فارس موقعیت خوبی را به لحاظ گردشگری ایجاد کرده است. وجود تاسیسات صنعت نفت و گاز نیز باعث ایجاد جاذبه مضاعف برای جذب گردشگران صنعتی و دیدن صنعت در کنار طبیعت بکر شده است.»
هرچند فعالیتهای گردشگری در این منطقه شاید برای اولین بار از سوی وزارت نفت معرفی شود، اما جنگلهای حرا، ساحل کنگان و بوشهر از دیرباز مورد توجه گردشگران قرار گرفته است. یوسفی در ادامه این گفتوگو با تشریح طرح مشترک این سازمان و دانشگاه تهران برای تعریف مسیر گردشگری کیش - عسلویه - بوشهر بیان کرد: «برای ایجاد این مسیر گردشگری نیاز به ایجاد تاسیسات لازم در شهرستان عسلویه است. در همین راستا نوروز امسال دهکده گردشگریای برای اولینبار و به طور آزمایشی با استفاده از المانهای صنعتی ایجاد شد و در طول ۲۰ روز برپایی، روزانه سه هزار نفر از آن استفاده کردند. هماکنون با یکی از شرکتهای خصوصی حاضر در منطقه برای ایجاد دهکده دائمی گردشگری توافق شده و زمینی به مساحت ۲۵ هکتار در ساحل پرک برای این کار اختصاص یافته است.»
مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با اشاره به تاثیرات مختلف گسترش صنعت گردشگری در این منطقه تصریح کرد: «هدف ما از گسترش زیرساختهای گردشگری در منطقه، اشتغال زایی، تشویق افراد برای حضور در منطقه و همچنین آشنایی آنها با فرصتهای سرمایهگذاری موجود است.»
گرچه طرحهای موجود برای جذب گردشگر صنعتی در وزارت نفت هنوز در مراحل آغازین راه خود قرار دارند، اما جوانه زدن این تفکر در میان مدیران صنعت نفت و برنامهریزی برای گسترش آن در آینده، نوید پیشرفت و آبادانی بیشتر در مناطق نفتی را میدهد.